Biz insan topluluğu olarak çok acımsızız düşlerimizde sakin ve yalnız yaşamayı hayal eder herkeslerin bize karşı bir ön yargısı olduğunu düşünürüz. Oysaki yalnız yaşayamaz insan mutlaka konuşacak bir arkadaş, yoldaş ararız kendimize; bulduğumuzda da biz yapmıyormuşuz gibi karşı tarafa ön yargılar laf sokmalar yapıyoruz. Bu bizim doğamızda var. İnsan olarak hepimiz bunları yapıyoruz. Bu günlerde adına gıybet diyoruz. İki kişi bir araya gelmeye görsün ki geliyoruz. Beklide kendi yaptığımız bi konuyu iç yapmamış gibi kınıyor, eleştiriyor ve ön yargıda bulunuyoruz. Neden ? Çünkü karşı tarafı küçümseycez kendimizi yüceldiceğiz ya ondan hep bir büyük gönüllülük var. Zamanla bizede yapılır bu eleştiriler, ön yargılar işte o zaman düşünürüz kendimizi İnsanlardan bıktığımızı herkesten uzak yerlerin hayaline dalar giderizde yine en başa döneriz yani insan yalnız yaşayamaz.